ING

Het beleid van ING omtrent klimaatverandering is net voldoende. De bank sluit financiering van en investeringen in kolengestookte elektriciteitscentrales en kolenmijnbouw nog steeds niet volledig uit. Hoewel ING voor kolengestookte elektriciteitsopwekking een toereikend uitsluitings- en uitfaseringsbeleid heeft, past ze voor kolenwinning een te hoge omzetdrempel van 30% toe. 

ING past haar uitsluitingsbeleid voor fossiele brandstoffen alleen toe op controversiële olie- en gasproductie, en op projectfinanciering voor nieuwe olie- en gasvelden. De bank heeft echter geen beleid om de productie van olie- of gasgestookte elektriciteit te verminderen. Bovendien ontbreekt het aan beleid om bedrijven aan te moedigen over te stappen op hernieuwbare energiebronnen. Tenslotte mist ING beleid dat eist dat bedrijven stoppen met lobbyen tegen klimaatmaatregelen en om afspraken over klimaatverandering op te nemen in hun contracten met toeleveranciers.

Het natuurbeleid van ING is voldoende. 

ING’s eist niet dat bedrijven criteria met betrekking tot natuur opnemen in hun contracten met onderaannemers en toeleveranciers. Ook aandacht voor beschermde plantensoorten ontbreekt in het biodiversiteitsbeleid van ING. Bovendien wordt het natuurbeleid niet toegepast op vermogensbeheer voor klanten en beperkt de bank haar beleid ter bescherming van kwetsbare ecosystemen tot projectfinanciering. 

Verder heeft ING geen specifiek beleid met betrekking tot mitigatie van waterschaarste en het aanpakken van bedrijfsactiviteiten die wedijveren met de behoeften van lokale gemeenschappen. De bank kan haar beleid ook verbeteren door expliciet te eisen dat bedrijven alleen handel in bedreigde planten- en diersoorten toestaan als deze voldoet aan de voorwaarden van de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES), en dat ze niet actief zijn in de handel in bedreigde planten- en diersoorten die op de CITES-lijsten staan.

Het beleid van ING omtrent mensenrechten is over het algemeen vrij sterk, maar bevat wel enkele cruciale tekortkomingen. 

Het positieve nieuws is dat ING enkele belangrijke internationale richtlijnen (de OECD Guidelines for Multinational Enterprises, bijvoorbeeld) heeft geïntegreerd in haar mensenrechtenbeleid. Dat levert de bank veel punten op in de BankWijzer. Maar die richtlijnen worden wel niet toegepast bij het vermogensbeheer voor klanten, dat zou een eerste mogelijke verbetering kunnen zijn.

Daarnaast is het ook erg spijtig dat de bank niet eist dat bedrijven geen nederzettingen of economische activiteiten toestaan in bezette gebieden, zoals bepaald in het Internationale Humanitaire Recht. Bovendien eist ING ook niet van bedrijven dat ze naleving van mensenrechten, zoals beschreven in de UN Guiding Principles on Business and Human Rights, opnemen in contracten met onderaannemers en toeleveranciers. Verder vraagt ING niet dat bedrijven de rechten van mensen met een beperking respecteren. 

Om haar score te verbeteren, moet ING bovenstaande problemen oplossen. Bovendien kan de bank ook beginnen eisen van de bedrijven dat ze zich verbinden aan het respecteren van mensenrechten, zoals beschreven in de UN Guiding Principles on Business and Human Rights (UNGP’s). Deze richtlijnen dienen ook te worden gevolgd bij het opstellen en implementeren van een due diligence proces.

Het beleid van ING omtrent arbeidsrechten is voldoende. De bank hanteert de fundamentele arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) met betrekking tot haar eigen personeel en inkoop. Van bedrijven verwacht ING ook dat ze zich houden aan de fundamentele arbeidsrechten van de ILO: vrijheid van organisatie en het recht op collectieve onderhandelingen, geen dwangarbeid, geen kinderarbeid en vrijwaring van discriminatie.

De implementatie van het Global Compact van de VN en de OECD Guidelines heeft een positieve invloed op ING’s beoordeling. De bank stelt echter geen eisen aan de betaling van een toereikend minimumloon en de implementatie van arbeidsrechtelijke normen in de toeleveringsketens.

Het beleid van ING met betrekking tot wapens is net voldoende. De bank heeft geen beleid tegen investeringen in of financiering van bedrijven die wapens, wapensystemen, militaire transportmiddelen en andere militaire goederen leveren aan landen die een onevenredig groot deel van hun begroting aan wapenaankopen besteden. ING zou haar beleid kunnen verbeteren door financiering of investeringen uit te sluiten voor de levering van genoemde militaire middelen aan landen met een fragiele of falende staat.

ING scoort ook laag omdat het aanwezige beleid rond wapenhandel beperkt wordt toegepast. De bank blijft algemene bedrijfsleningen verstrekken aan wapenfabrikanten en haar gehele wapenbeleid geldt niet voor haar vermogensbeheer. ING heeft ook geen beleid rond dodelijke autonome wapensystemen (LAWS). Daarnaast sluit ze de productie van, onderhoud van en handel in (belangrijke onderdelen van) nucleaire wapens niet geheel uit.

Het belastingbeleid van ING is onvoldoende. Het ontbreekt in het beleid aan duidelijke verwachtingen ten aanzien van bedrijven om transparantie te geven over hun groepsstructuur, en om per land te rapporteren over hun inkomsten, kosten en winsten, belastingbetalingen en subsidies van overheden. Ook wordt niet verwacht dat bedrijven transparant zijn over verkregen belastingovereenkomsten van lokale autoriteiten, of dat ze een managementsysteem hebben om actie te ondernemen tegen belastingontduiking door medewerkers. 

ING heeft zelf geen dochterondernemingen in belastingparadijzen, maar heeft geen beleid omtrent het verlenen van financiële diensten aan bedrijven in belastingparadijzen. Ook ontbreekt het bij de bank aan beleid tegen het faciliteren van internationale transacties waarbij belastingontwijking- of ontduiking het belangrijkste doel is. ING rapporteert wel over haar eigen belastingbetalingen en activa voor ieder land waar de bank actief is. ING heeft beleid tegen het verstrekken van belastingadvies met belastingontwijking als doel. Ze verwacht niet dat bedrijven afspraken over belastingbetalingen opnemen in hun contracten met toeleveranciers.

Het bonusbeleid van ING scoort ruim onvoldoende en is licht gedaald sinds de laatste analyse.

ING kan nog steeds een bonus terugvorderen als blijkt dat de daaraan gekoppelde doelstellingen niet behaald zijn. De Raad van Bestuur krijgt een bonus van maximaal 20% van het jaarsalaris. Het senior management en risk takers ontvangen een bonus van maximaal 100%. Er zijn uitzonderingen voor risk takers buiten de Europese Economische Zone (EEZ), waarbij hun bonus kan oplopen tot 200%.

Er is nog veel verbetering mogelijk. Zo communiceert de bank niet duidelijk over het verschil tussen het hoogste en het laagste vaste loon. Bovendien is ING ook niet transparant over welk deel van de bonus wordt bepaald door duurzaamheidsdoelstellingen.

Het transparantie- en verantwoordingsbeleid van ING is voldoende. Er is een gebrek aan openheid over de bedrijven waaraan ze leningen verstrekt en waarin ze investeert, evenals  haar betrokkenheid bij bedrijven die sociale en ecologische controverses veroorzaken. Daarnaast ontbreekt informatie over het stemgedrag van de bank. Het is echter positief dat de niet-financiële verslagen, inclusief de duurzaamheidsverslagen, gebaseerd zijn op de internationale standaarden van het Global Reporting Initiative (GRI), en dat deze extern worden gecontroleerd

Het corruptiebeleid van ING is ruim voldoende. Voor haar eigen bankactiviteiten hanteert ze een duidelijk beleid dat corruptie en omkoping afwijst, en heldere richtlijnen tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme omvat. ING is bovendien geregistreerd in het Transparantieregister van de EU. De bank verklaart ook dat ze de principes van de OECD Guidelines for Multinational Enterprises en het Global Compact van de VN toepast op gefinancierde bedrijven. Hierdoor geldt voor deze bedrijven ook een strikt verbod op corruptie en omkoping, en zijn ze verplicht om passende controlemechanismen in hun bedrijfsstructuur op te nemen. 

Een tekortkoming is echter dat deze vereisten voor bedrijven alleen van kracht zijn als gevolg van ING’s verbintenis met de OECD Guidelines en de UN Global Compact, maar niet zijn opgenomen in de richtlijnen van ING zelf. Bovendien zijn bedrijven niet verplicht om hun eindbegunstigden bekend te maken om corruptie te voorkomen door middel van transparantie en externe controlemogelijkheden.

Het beleid van ING voor gendergelijkheid is onvoldoende. ING zegt op alle niveaus ernaar te streven niet meer dan 70% van één gender te hebben. In haar raad van toezicht slaagt de bank daarin, die bestaat voor 33% uit vrouwen. Maar in de raad van bestuur wordt het streefdoel niet gehaald. De bank heeft wel een trainingsprogramma om de doorstroom van vrouwen naar seniorposities te bevorderen. Sinds 2020 onderschrijft ING de Women’s Empowerment Principles (WEP's). Dit betekent onder meer dat ING intern een nultolerantiebeleid heeft ten aanzien van genderdiscriminatie en gelijke beloning waarborgt voor mannelijke en vrouwelijke medewerkers. Aangezien er bij ING nog wel sprake is van een loonkloof tussen mannen en vrouwen, wordt geadviseerd om dit te monitoren en hierover te publiceren. 

Het genderbeleid van ING ten aanzien van bedrijven waaraan ze krediet verleent of waarin ze belegt, vertoont tekortkomingen. Bedrijven worden aangemoedigd om mensenrechtenrisico's die verband houden met gender te verminderen. Bovendien wordt bij projectfinanciering van bedrijven verwacht dat ze een beleid hebben voor gelijke beloning van vrouwen. Deze eis geldt echter niet voor andere vormen van kredietverstrekking of voor bedrijven waarin ING belegt. De bank eist niet van bedrijven dat ze een beleid hebben tegen genderdiscriminatie of gendergerelateerd geweld. Verder heeft ze geen concrete doelstellingen voor vrouwenparticipatie in hoge posities binnen de bedrijven die ze financiert of waarin ze belegt.